แคน....เครื่องดนตรีอัศจรรย์แห่งอีสาน ที่น้อยคนนักที่จะฝึกหัด และสามารถที่จะเล่นได้อย่างดนตรีสากลทั่วไป แต่การที่คนหลายคน ที่สามารถเล่นดนตรีชนิดนี้ได้ ถูกถ่ายทอดด้วยวิถีชีวิต เสียงแคนเปรียบเสมือนชีวิตของคนอีสาน ที่ได้สะท้อนความเป็นมา ความเป็นคนเรียบง่าย แต่ลึกซึ่งด้วยสาระ ยากนักที่คนทั่วไป จะสามารถเข้าถึงแก่นแท้ได้
แต่ปัจจุบัน คนทำแคน เหลือน้อยเต็มที่ เฉกเช่นในจังหวัดมุกดาหาร เท่าที่ทราบพบว่า มีลุงแหล่ คนทำแคนที่ทำด้วยการสืบทอดมาจากบิดา(บ้านหนองแอก ตำบลคำป่าหลาย อำเภอเมืองมุกดาหาร) เป็นมรดกของวิถีชีวิตที่อยากสืบทอดให้คงอยู่ต่อไป แต่ก็อดห่วงใยไม่ได้ที่พบว่า คนรุ่นใหม่ไม่สนใจ ทั้งนี้เพราะทั้งยาก และควาไม่เห็นความสำคัญของมรดกทางดนตรีของเครื่องดนตรีชนิดนี้ วิทยาลัยชุมชนมุกดาหาร เห็นความสำคัญดังกล่าว จึงได้พยายามหาคนสืบทอด ด้วยการสร้างหลักสูตรการฝึกอบรม หรือหลักสูตรอื่นๆที่ต้องการให้ แคน เครื่องดนตรีแห่งชีวิตชนิดนี้ ได้มีส่วนสร้างสรรค์ความงดงามของเสีนงดนตรีและวิถีชีวิตควบคู้กันไป เราได้พัฒนาหลักสูตร "ลำผญาห้วดอนตาล" โดยมี หมดลำผมหอม สกุลไทย ภูมิปัญญาท้องถิ่นระดับชาติ ทำหน้าที่อาจารย์ผู้สอน/ถ่ายทอดแก่อนุชนรุ่นหลังในเขตอำเภอดอนตาล เพื่อปลูกฝังให้เกิดความรักท้องถิ่น รักเสียงแคน ...มุกดาหาร คงไม่สิ้นเสียงแคน แต่คนทำแคนคงจะหมดในในไม่ช้า
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น